Paol Keineg
Paol Keineg nie chce być poetą bretońskim, a tym bardziej poetą francuskim, mimo że jako nieodrodny – i często marnotrawny – syn swojej ziemi uprawia literaturę w tych dwóch językach. Jego wiersz udowadnia, że można wydobyć esencję z korzennych obsesji, jednocześnie będąc zdroworozsądkowym krytykiem partykularyzmu w literaturze. Dzięki tej rozpiętości obcowanie z poezją Keinega staje się niejako przygodą międzybiegunową. Rzeczywistość obserwujemy z cichej perspektywy „bretońskiej żaby”, której wtóruje harmider cywilizacji światowej, całość zaś tonuje basso continuo poety, który co rusz ironicznie przypomina, „że prawdziwego życia nie ma”. Są tylko „wieczory z jaskółkami umysłu”. Ale czy to nie wystarczy?
recenzje i noty:
--- "Ważki z Mill ar Vod albo...", http://szelestkartek.pl, 04.08.2021
--- "Paciorki 3 (fragment)", eleWator, 4/2020
--- "Wiersze większe i (zwłaszcza) mniejsze", Kurier Szczeciński, 22.10.2020
--- "Powrót do Bretanii", http://annasikorska.blogspot.com, 21.09.2020
--- "Powrót do Bretanii", http://annasikorska.blogspot.com, 17.09.2020
promocje:
--- 19.11.2020 – spotkanie z Kazimierzem Brakonieckim i Yvonem Le Menem (online)
--- 05.11.2020 – spotkanie z Kazimierzem Brakonieckim ("Szczeciński Przegląd Literacki FORMA", 66a – online)
cet ouvrage, publié dans le cadre du Programme d’aide à la publication Boy-Żeleński, a bénéficié du soutien de l’Institut français de Pologne / książkę wydano dzięki dofinansowaniu Instytutu Francuskiego w Polsce w ramach Programu Wsparcia Wydawniczego Boy-Żeleński
www.institutfrancais.pl
