Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Artur Daniel Liskowacki laureatem Nagrody Literackiej „Jantar” 2023
za tom wierszy Do żywego
za tom wierszy Do żywego
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
(ur. w Warszawie) – poetka, z zawodu lekarka. Założycielka pierwszego Hospicjum Domowego „Caritas” w Opolu, później współtwórczyni i dyrektor ds. medycznych Oddziału Opieki Paliatywnej Stowarzyszenia Hospicjum Opolskie. Mieszka i pracuje w Opolu. Dwukrotna laureatka Konkursu Poetyckiego im. Romana Brandstaettera (1989, 1990), laureatka Konkursu Poetyckiego „O ludzką twarz człowieka” (1999). Nagrodzona m.in. I nagrodą w konkursie Unii Polskich Pisarzy Lekarzy na krótką formę prozatorską (1996), I nagrodą w Konkursie Poetycko-Prozatorskim „Puls słowa” (2018) oraz II nagrodą w Konkursie Poetyckim „Dać świadectwo” (2011). Wyróżniona m.in. w: Konkursie Poetyckim o nagrodę K.K. Baczyńskiego (1993) i Konkursie Poezji Chrześcijańskiej (2015). Wiersze publikowała m.in. w: „Almanachu UPPL Spectrum”, „Gościu Niedzielnym”, „Indeksie”, „Magazynie Literackim”, „Panaceum”, „Przewodniku Katolickim”, „Słowie”, „Stronach” i „W Drodze”. Wydała tomy poetyckie: Most dla motyla (1995), Biało-błękitne (2000), Telegram eklezjasty (2011), A wróble już to wiedzą (2015) i Bezpowrotne (FLiHB / FORMA 2021).
Joanna Matlachowska-Pala
Poezja Joanny Matlachowskiej-Pali jest dyskretna, operuje ściszonym głosem, zwykle powściągliwa wobec hałasu wychodzi z milczenia, wraca do ciszy. To świat zwyczajnych konieczności, przyziemnych ostateczności – dotkliwie nieodzowny, bliski, bo każdy z nas składa się na jego obecność. Na umieranie każdego Jest.
Franciszek Lime
Ta książka wyrasta z fascynacji literaturą i rzeczywistością, paradoksalnie czerpiąc siłę ze swojej słabości, gdyż w gruncie rzeczy jest ilustracją nieustannie ponoszonych porażek i fiaska, zapisania siebie w świecie i świata w sobie, w krzyżowym ogniu, w poplątanych pajęczynach, zagłuszanych falach, zerwanych łączach. Formy odbioru to wciąż ponawiane próby artykulacji tego, co ciągle się wymyka, odstaje, nie przywiera, a zalega, jest. Stąd uprzywilejowana rola poetyki notatki, gwałtownego błysku, treściwego flesza.
Joanna Matlachowska-Pala
Wiersze Joanny Matlachowskiej-Pali to ciche elegie wpisane w kolejne pory roku (z przewagą jesieni). To poezja bez fałszywego tonu, próbująca ocalić zachwyt i zmieścić w sobie smutek i żal po stratach, którymi znaczone są nasze biografie.
