Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Piotr Fluks Nie z tego światła
Bogusław Kierc Dla tego
Artur Daniel Liskowacki Do żywego
Elżbieta Olak W deszczu
Karol Samsel Autodafe 6
Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Piotr Fluks Nie z tego światła
Bogusław Kierc Dla tego
Artur Daniel Liskowacki Do żywego
Elżbieta Olak W deszczu
Karol Samsel Autodafe 6
Andrzej Ballo Bodajże
Wenanty Bamburowicz Masy powietrza
Maciej Bieszczad Miejsce spotkania
Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
Roman Ciepliński Schyłek
Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny
Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem
Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej
Marek Czuku Nudne wiersze
Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach
Michał Filipowski Licytacja kamienia
Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]
Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]
Paweł Gorszewski Uczulenia
Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo
Bogusław Kierc Był sobie
Andrzej Kopacki Gra w hołybkę
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina
Piotr Michałowski Światy równoległe
Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2
Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik
Halszka Olsińska Przebyt
Uta Przyboś Jakoby
Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów
Karol Samsel Autodafe 5
Karol Samsel Fitzclarence
Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic
Bartosz Suwiński Dutki
Inka Timoszyk Nieskończoność podróży
Sławomir Wernikowski Partita
Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło
Kenneth White Ciało absolutu
City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
eleWator. antologia 2012-2021. proza
Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja
(ur. w 1959 r.) – eseista, poeta, tłumacz, literaturoznawca, redaktor „Literatury na Świecie”. Pracuje w Instytucie Germanistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Mieszka w Warszawie. Wyróżniony nagrodą im. Mörikego (2006), i Nagrodą Poetycką imienia K.I. Gałczyńskiego „Orfeusz” za tom Sonety, ody, wiersze dla Marianny (2021); nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia (2022); laureat nagród dla tłumaczy, m.in. Fundacji Roberta Boscha (2000) i „Europejski Poeta Wolności” (2012). Opublikował m.in. tomy esejów: Liryka Hansa Magnusa Enzensbergera (1999), Spod oka (2002), Literatura samonegacji (2009), Muszle w kapeluszu (2012), Rozmowa o drzewach (2016), Praca Kaliope. Eros i narracja (2020), 21 wierszy w przekładach i szkicach (2021) i tomy wierszy: stan przejścia (2002), Chansons de gestes (Austria, 2005), Kreski (2006), An der Ampel (Austria, 2011), Bisweilen andere Launen (Niemcy, 2017), Inne kaprysy (FORMA / FLiHB 2019), Sonety, ody, wiersze dla Marianny (FORMA / FLiHB 2020), Gedichte für Marianna (Niemcy, 2021), Gra w hołybkę (FORMA / FLiHB 2022), Życie codzienne podczas wojny opodal (FORMA / FLiHB 2023). Autor sztuki teatralnej Kokaina (2003) oraz napisanej wspólnie z Anną Górecką powieści Dwoje (2017). Redaktor i współtłumacz zbioru wierszy Hansa Magnusa Enzensbergera Ausgewählte Gedichte / Utwory wybrane (2001) oraz Bertolta Brechta Ten cały Brecht (2012). Na język polski przełożył utwory takich autorów jak: Gottfried Benn, Walter Benjamin, Durs Grünbein, Michael Krüger, Golo Mann, Else Lasker-Schüler i Max Weber.
Andrzej Kopacki
Andrzej Kopacki jest uważnym obserwatorem, kimś pełniącym wśród polskich autorów jego generacji rolę kryminologa. Niepozorne detale – kajdanki, kępa krzaków, europejska flaga w ogrodzie – rozpalają poetyckie spojrzenie na większą całość.
Andrzej Kopacki
Ta kapryśna akcja poetycka Andrzeja wykracza poza wszystko, co o nim wiedziałem. Widać mało było – teraz będę mu jeszcze musiał zazdrościć wierszy.
Andrzej Kopacki
Nagroda Poetycka imienia K.I. Gałczyńskiego ORFEUSZ 2020
Sonet, oda, wiersz – ilu z nas, poza Andrzejem Kopackim, pozwoliłoby dziś sobie na taki triadyczny skok? Ilu by taki skok umiało wykonać?
Andrzej Kopacki
Wiersze jak wydobywanie rudy. Andrzej Kopacki nie tylko buduje sztolnie i zjeżdża głęboko pod ziemię. Potem, aby pozyskać z rudy kruszec, musi ją poddać proces