Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Piotr Fluks Nie z tego światła
Bogusław Kierc Dla tego
Artur Daniel Liskowacki Do żywego
Elżbieta Olak W deszczu
Karol Samsel Autodafe 6
Andrzej Ballo Bodajże
Wenanty Bamburowicz Masy powietrza
Maciej Bieszczad Miejsce spotkania
Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
Roman Ciepliński Schyłek
Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny
Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem
Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej
Marek Czuku Nudne wiersze
Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach
Michał Filipowski Licytacja kamienia
Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]
Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]
Paweł Gorszewski Uczulenia
Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo
Bogusław Kierc Był sobie
Andrzej Kopacki Gra w hołybkę
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina
Piotr Michałowski Światy równoległe
Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2
Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik
Halszka Olsińska Przebyt
Uta Przyboś Jakoby
Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów
Karol Samsel Autodafe 5
Karol Samsel Fitzclarence
Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic
Bartosz Suwiński Dutki
Inka Timoszyk Nieskończoność podróży
Sławomir Wernikowski Partita
Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło
Kenneth White Ciało absolutu
City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
eleWator. antologia 2012-2021. proza
Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja
Dziecko leworęcznej kobiety wyobraża sobie piękniejsze życie bez zimna, bez gorąca, bez samochodów, ze zniknięciem wszystkiego, czego nie zna, z krzewami ze złota. Leworęczna kobieta tłumaczy tekst: Jeśli marzyć znaczy chcieć być tym, czym się jest, to ja chcę być marzycielką. Pies pewnej kucharki najbardziej lubi słyszeć szum wody płynącej z kranu przy zmywaniu naczyń, w tym najpiękniejszym momencie dnia natychmiast zasypia. Czasem życie jest tak intensywne, że nie można spać wiele nocy i trzeba potem wielu snów, aby odnalaleźć drogę, bo jest droga, jest ruch, jest rano dźwięk w dzwonku wietrznym.
Albo można stanąć w ciemnym korytarzu z wrażeniem zanurzenia się w życiu jak pod wodę, w głębinę, w oddalenie od spraw bez znaczenia i od udziału w sprawach niekoniecznych. Innym razem oprzeć się o poręcz na balkonie i pozwalać, aby z nieba wyfruwały ptaki i aby każdy człowiek w każdej chwili opierania się o poręcz miał swój los tak samo dobry jak inne losy, i abym mogła to opisywać. Wszystko jest prawdziwe.
