Pierzchające ogrody

Bogusława Latawiec

Widzenie, bycie, pamięć i wiedza spotykają się w słowie Bogusławy Latawiec, które wszystkie te akcje umysłu pragnie połączyć w momentalnym, a zarazem utrwalonym na papierze przeżyciu istnienia, które chce być dotknięciem całości bytu zatrzymanym na zawsze, ale musi przeminąć. Kluczem do tej przelotnej wspólnoty wydaje się przekład z języka przyrody – bliski odwiecznym utopiom „Księgi Natury”, najsilniej wyrażonym w romantycznej filozofii Schellinga i Schlegela. Poetka parafrazując Białoszewskiego próbuje przełożyć doznawaną rzeczywistość „ze stanu ogrodowego na stan wierszowy”. Jednak znajduje w języku „dziką iskrę głoski / która rozżarzy nam całą stronicę łąki”. Próba dotarcia do źródłowego języka natury jest zarazem wędrówką w stronę przeciwną pamięci i przechowanych w niej znaczeń: w stronę wszechwładnej kreacji. Poezja nie tylko rozświetla świat słowem, gdyż rozbłyskująca na chwilę „dzika iskra głoski” staje się aktem tyleż poznania, co stworzenia świata.
z posłowia Piotra Michałowskiego


recenzje, noty, wywiady:
--- "W górę i w dół czasu", Nowe Książki, 3/2019
--- "Czas jest najsprawiedliwszy", Nowe Książki, 3/2019
--- "Wśród okruchów nocy", Odra, 1/2019
--- "Gniazda w ciemności", Kurier Szczeciński, 13.12.2018
--- "Łowczyni pierzchających słów", http://artpapier.com, 01.12.2018
--- "Tłumaczenie (się) z lektury", www.latarnia-morska.eu, 01.12.2018
--- "Pierzchające ogrody", Magazyn Literacki Książki, 11/2018
--- "Listopad" (fragment), Odra, 11/2018


promocje:
--- 22.11.2018 – spotkanie autorskie z Bogusławą Latawiec i Utą Przyboś ("Szczeciński Przegląd Literacki FORMA", edycja 53)