Pierwsze wspomnienie wielkiego głodu

Małgorzata Południak

Pierwsze wspomnienie wielkiego głodu to poetycka opowieść o szaleństwie, które opanowało ziemską przystań i rozprzestrzenia się w zawrotnym tempie, niemal z prędkością światła, dotkliwie nieobecnego, będącego obiektem człowieczych tęsknot. W tym kosmosie wrażeń nie pomagają codzienne rytuały, powtarzalne do znudzenia i smętnej monotonii czynności, nie ratuje terapia znanych powszednich ruchów, bo wszędzie króluje apatia i bezruch, lęk i bezradność, pustka i bezdroża okrutnej i beznadziejnej starości. Fale przemijania zalewają wietrzne brzegi, biel znikania zagarnia wszystko, bez wyjątku; nie ma portów, nie ma ratunkowych łodzi, jest wiatr i skurcze tonącego ciała. W tej poezji, mimo prób pokonania codziennego oporu nieustępliwej materii, zwycięża znużenie „udręką / obserwowania zwykłych spraw”, wygrywa niknienie i zniszczenie, nieustannie „tłoczy się ból”, „wzbiera strach”, puchnie „każdy z krańców nieszczęść”. Tom wierszy Małgorzaty Południak to metafizyka samotności i głodu, „opowieść o strachu”, o „dniach bez smaku”, w których jakoś się trwa, szuka wewnętrznego spokoju i cierpliwie „brnie się przez wiersze”.
Paweł Tański


recenzje i noty:
--- "Dzienniki z mokradeł", https://pismointer.wordpress.com, 10.2017
--- "Osobność na wyspie", http://szafa.kwartalnik.eu/63, 30.09.2017
--- "Podróżowanie w przestrzeni", https://ksiazkioli.blogspot.com, 29.08.2017
--- "Wszystko przypomina bluszcz", http://littera.blog.pl, 17.08.2017
--- "Zaspokajanie poetyckiego głodu", www.annamusial.com, 07.08.2017
--- "Jakoś się trwa", www.latarnia-morska.eu, 02.08.2017


promocje:
---