nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Jan Drzeżdżon Rotardania

Anna Frajlich Pył [wiersze zebrane. tom 3]

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Artur Daniel Liskowacki Zimno

Grażyna Obrąpalska Poprawki

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Uta Przyboś Coraz

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

Karol Samsel Cairo declaration

Andrzej Wojciechowski Nędza do całowania

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PLANETA Ewy Sonnenberg » PLANETA, Virtual trip 8

PLANETA, Virtual trip 8

2015-10-10 14:39

FABRYKA ZNAKÓW ZAPYTANIA
Istnieje pewne czarodziejskie sformułowanie wypowiedziane przez Horacego w Ars Poetica: UT PICTURA POESIS. Te trzy słowa budowały wiele definicji sztuki i systemów myślenia o sztuce. Nic dziwnego odkrywają możliwość przeobrażania jednej materii w drugą materię. Konfigurują wypadkowe zamysłu i dokonują syntezy. Unifikacja relacji słowa i sztuk wizualnych. Na ile przekład języka wizualnego na język literacki jest możliwy? Transformacja wizualności na graficzność tekstu. Znak obrazkowy jest sygnałem by nadać mu walor treści słownej. W kulturze obrazkowej słowo degraduje się, zmniejsza swoją powierzchnię, słabnie jego siła rażenia. Uzmysłowić sobie potrzeby i możliwości języka. Język to domena tych, którzy chcą się unaocznić. Przejść przez tunel sensów z niewidocznego w wizualizację tożsamości. Komunikacja nie nadąża za przeżyciem. Przeżycie coraz bardziej anonimowe sytuuje się poza czasem i przestrzenią. Instynkt zostaje na wolności. Znak zapytania jest jak szklana szyba, która oddziela nas od tego co prawdziwe, autentyczne, realne, oddziela nas od właściwego rozumienia i widzenia. Szklana szyba, na której próby naszego przedostania się na druga stronę (może tę widoczną) trafiają na opór deformując jedynie nasze starania jak w filmie Pipilotti Rist „Be Nice To Me”. Sytuacja jest przystępna, ale nie do wyjaśnienia.

© Ewa Sonnenberg