nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Krzysztof Lisowski Wiersze dzisiejsze i dawne

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PLANETA Ewy Sonnenberg » PLANETA, Kilka refleksji z Wittgensteinem w tle 17

PLANETA, Kilka refleksji z Wittgensteinem w tle 17

2016-12-17 15:32

KOD MISTYCZNEGO NIEPOKOJU 2

Widzenie świata bez zasłony jest jak kolejny etap drogi duchowej? Jaką wartość miałoby to, co duchowe w logice czy matematyce? Wszechświat staje się punktem, od którego bierze początek myśl a potem słowo. Zderzenie mistyki z logiką to wspinanie się po wittgensteinowskiej drabinie.

Jak kolejne etapy przeobrażania duchowego. Odrzucamy te etapy nie zatrzymując się na dłużej na żadnym z nich by iść dalej. Bez cienia wątpliwości. Zatrzymanie oznaczałoby powrót do punktu wyjścia. Słowa w trakcie tej drogi coraz bardziej oddalają się od językowej przynależności.

Słowo dziejące się w trzech wymiarach, jaki kształt posiadałoby w tym nieznanym wymiarze?
Niekiedy mam wrażenie, że za słowami kryją się inne słowa, inny język, inny rodzaj przekazu.
Przedmiot nauczył człowieka mówić. Nieznane nauczyło pytania.
 
Bo choć istnieje odpowiedź jest poza horyzontem rozumienia. Poeci nazywają świat od początku
Pisanie poezji jest kreowaniem nowych światów. Czy jest to zdanie fałszywe czy prawdziwe nie ma znaczenia. W poezji prawda czy fałsz nie istnieją.

© Ewa Sonnenberg