"Prosta", http://annasikorska.blogspot.com, 04.01.2016

copyright © http://annasikorska.blogspot.com 2016

„Prosta” to zbiór wierszy przenoszący nas w specyficzny klimat budowania obrazów poruszających ważne kwestie społeczne, polityczne, życiowe oraz intensyfikujących kontakt z przyrodą. Wszystkie tematy są bardzo aktualne w każdych czasach, ponieważ poprawność polityczna zawsze jest równie aktualnym tematem jak odchodzenie, samotność, starość, choroba, zmiany pór roku. W utworach Uty Przyboś przyroda zostaje ożywiona, wkrada się w ludzkie życie, obserwuje i uczestniczy w różnych ważnych wydarzeniach czy zwykłych przemianach pór roku. Dla miłośników poezji wiersze Uty Przyboś są interesujące również ze względu na dziedzictwo, jakim były dziecięce lata tworzenia z ojcem, którego stylistyka wierszy jest bardzo specyficzna i doskonale wpisująca się w kulturowe przekonanie o męskiej sile, aktywności, działaniu. Poezja Uty Przyboś mimo podobnej stylistyki dąży do zatrzymania chwili, utrwalenia nieuchwytnego i rozciągnięcia chwili do wieczności, przez co wydaje się bardziej kulturowo żeńska.

Poetka za pomocą nowych słów wdzierających się do codziennego użytku zabiera nas nie tylko w świat swoich przeżyć, ale i spostrzeżeń, uproszczeń, które bardzo pięknie podsumowują nasze życie. Jednym z takich utworów jest „ten-iner-net”

„ci piszą bez ładu
ci handlują bez składu

zwebieni ciekawscy globalnie
jak pomóc i jak bombę zbudować

wygóglać dilejcić
taka moc
było nie ma
choć tkwi może w serwerze
póki zasilania

na kliknij ponoć mądrość ludzkości
na enter jak kupić człowieka na części

nawet można się wybić z chaosu
pozycjonować za kasę
choćby i pośmiertnie

na amen osi czasu
póki zasilania

pudełko Pandory
chociaż wcale praktyczne
co podleci
na bałagan
na blogach
jak te myśli w głowie

jak te myśli w głowie?
nie – tu walczę
o hierarchię
póki zasilania

W wierszach Uty Przyboś nowy świat pełen technologii i odmiennego spojrzenia na relacje oraz siebie zderza się ze spokojnym doznawaniem przyrody, obserwacjami pór roku, wchłanianiem otoczenia, podtrzymywaniem relacji z tymi, którzy odchodzą oraz patrzeniem z dystansem na tych, którzy uważają swoje prawdy za jedyne, oświecone i kulturalne. Ironia pozwalająca na dystans pokazuje nam, że wartości ogólnie przyjęte nie muszą być najlepsze, a utarte drogi jedynymi, najlepszymi.

Zbiór wierszy wprowadza nas w świat doznań zmuszających do stawiania pytań dotyczących otoczenia, codzienności, sław, przemian, w których uczestniczymy. Przebija przez nie myśl obecna w filozofii José Ortegi y Gasseta dotycząca przemian technologicznych, ludzi uważających się za elity, istnienia człowieka w przyrodzie.
„Prostą” Uty Przyboś polecam czytelnikom, którzy są gotowi zatrzymać się w codziennym pędzie i wyruszyć na wędrówkę w poszukiwaniu alternatywnych pytań.
Anna Sikorska


Uta Przyboś Prosta – http://www.wforma.eu/prosta.html