Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Bogusław Kierc Dla tego
Elżbieta Olak W deszczu
Karol Samsel Autodafe 6
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Bogusław Kierc Dla tego
Elżbieta Olak W deszczu
Karol Samsel Autodafe 6
Andrzej Ballo Bodajże
Wenanty Bamburowicz Masy powietrza
Maciej Bieszczad Miejsce spotkania
Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
Roman Ciepliński Schyłek
Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny
Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem
Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej
Marek Czuku Nudne wiersze
Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach
Michał Filipowski Licytacja kamienia
Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]
Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]
Paweł Gorszewski Uczulenia
Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo
Bogusław Kierc Był sobie
Andrzej Kopacki Gra w hołybkę
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina
Piotr Michałowski Światy równoległe
Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2
Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik
Halszka Olsińska Przebyt
Uta Przyboś Jakoby
Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów
Karol Samsel Autodafe 5
Karol Samsel Fitzclarence
Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic
Bartosz Suwiński Dutki
Inka Timoszyk Nieskończoność podróży
Sławomir Wernikowski Partita
Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło
Kenneth White Ciało absolutu
City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
eleWator. antologia 2012-2021. proza
Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja
copyright © https://panczyta.pl 2019
O teorii muzyki wiem tylko tyle, że istnieje. Dlatego sprawdziłem sobie znaczenie tytułowego słowa i dowiedziałem się, że: Passacaglia (czyt. passakalja; wł., z hiszp. pasacalle „piosenka uliczna”, od pasar „przechodzić” i calle „ulica”; fr. passacaille) – hiszpańska pieśń z towarzyszeniem gitary wykonywana na ulicy, w XVII w. – taniec w metrum trójdzielnym (Wikipedia).
Czynność sprawdzającą wykonałem – z premedytacją – po lekturze. I wiele się wyjaśniło.
„Passacaglia” to zbiór kilku opowiadań, w których Autor bardzo zgrabnie „spaceruje” po ludzkich emocjach. Robi to uczciwie i trochę mimochodem. Przyznaję, że czytając te opowiadania czułem się momentami niezręcznie. Jakbym przez dziurkę od klucza podglądał prywatne i intymne rozmowy bohaterów. W mojej ocenie to zabieg równie pożądany jak i trudny do realizacji. Sławomirowi Wernikowskiemu udało się to jednak fantastycznie, co czyni ten niepozorny zbiór jednym z najlepszych jakie przyszło mi kiedykolwiek czytać.
Siedem opowiadań, siedem historii, siedem dialogów tworzących centralną oś „Passacaglii”. Opowiadania są bardzo skoncentrowane, wręcz gęste. Jednocześnie eteryczne i ulotne. Momentami ma się wrażenie, że trzeba daną historię pozwolić dopowiedzieć do końca, bo po odłożeniu książki, możemy jej już nie znaleźć.
Autor świetnie oddaje ideę dialogu. Dzisiaj dialog stał się produktem wydmuszką. Dzisiaj dialogiem się strzela. Strzelają media, politycy i celebryci. Wszędzie słyszmy dialog, dialog, dialog. W ślad za tym idzie jednak wszechobecne niedogadanie i niezrozumienie. Świat jest nieznośnie głośny od rozmów, ale te rozmowy to nie dialog. Wernikowski pokazuje prawdziwy sens i formę dialogu. Bo dialog jest nie tylko drogą do konsensusu. Jest również drogą do wzruszenia, cierpienia, a przede wszystkim do prawdy (albo kłamstwa).
Skorzystaj zatem z tego, że czasem wyskakuje poza kanon i poszukuję ciekawych pozycji, bo tę naprawdę warto przeczytać, a przypuszczalnie z racji okładki i tytułu umknęłaby Twoim oczom w księgarni. – Po lekturze uważam, że są super spójne i bardzo dobrze dobrane (...).
Jeśli Pan Wernikowski wyda kolejny zbiór w podobnym klimacie, będę pierwszą osobą, która go zdobędzie. Opowiadania nie są formą łatwą. Wie to każdy pisarz i potwierdzi każdy czytelnik, który kiedykolwiek miał w rękach zbór (najczęściej nierównych) opowiadań. W tym zbiorze nie ma złych. Nie ma gorszych. Wszystkie równe i na wysokim poziomie. Zaskakujące, inspirujące, emocjonalne i jak na opierające się o dialog, pozostawiające duży margines niedopowiedzeń. Polecam!
Panczyta.pl
Sławomir Wernikowski Passacaglia – http://www.wforma.eu/passacaglia.html