Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Idy Marcowe, bogowie wojny w deszczu, odbieram w kiosku paczkę z książką, której przegapienia żałowałam w „Praobrazach”, drugie wydanie. Widzi mnie Omiatacz Pajęczyn, mamy wspólną śmieciową tajemnicę, która przypomina mi za każdym razem cały Gormenghast. Sąsiadka mówi, kto umarł. Kto inny przed śmiercią chce jak najwięcej przeczytać, bo Tam nie będzie słów. W książce wyjętej z paczki są słowa: gdy tysiąc osób patrzy na księżyc, to świeci tysiąc księżyców, tak jest.
W snach po kolei zostajemy wygnańcami, organizujemy ruch oporu, przybywa szczurołap z Hameln w trzynastowiecznym stroju, idzie w miasto, ale przedtem widzi w telewizji transmisję z wypuszczania kobiet, dzieci i starych mężczyzn z wyniszczonego wojną miasta Guta w Syrii. Między dwiema ciemnościami stoi biały płot, kilka krzywych sztachet, papierowa dekoracja, w następnym śnie ten płot jest trzcinowy, zawieszony w powietrzu i jeszcze mniej odgradza. W końcu wręczam pęk grubych kluczy do księgi „Śnienie”, odsłaniam przejście przez korytarz martwych natur holenderskich albo kulisy teatralne: teatry są dwa, mówi Jerzy Szaniawski, ten drugi to teatr wędrowny, pracują w nim sny.
