Bogusława Latawiec
W twórczości Bogusławy Latawiec powraca motyw poznania, znajdując wciąż nowe ujęcia i obrastając nową metaforyką. Nieustannej inspiracji dostarcza najbliższe otoczenie, czyli ogród – najbardziej reprezentatywny wycinek świata, dostępny w zasięgu oka, dłoni i stóp; niemniej podobnym tropem podąża refleksja metapoetycka przez każdy krajobraz, tak bliski, jak daleki – tak doznany bezpośrednio, jak przywołany pamięcią. Tym razem gra toczy się o wiarygodny przekład: łąki na papier – obiekty, które prócz podobnie płaskiej powierzchni różni wszystko. A zatem każda próba skazana jest na porażkę, ale opowiedzenie o tej porażce – paradoksalnie oznacza zwycięstwo sztuki słowa. Poezja służy bowiem za laboratorium poznawczych klęsk uskrzydlających artystyczne wzloty. Wymaga to jednak odwagi naiwnego spojrzenia, czyli niegasnącej wiary w utopię doskonałego przekładu świata na słowo.
Tytułowy „nieoznakowany szlak” to imperatyw poznania przez nieustanne błądzenie – labiryntem ścieżek, rozstajami i bezdrożami, otwartymi na wciąż nowe odkrycia.
z posłowia Piotra Michałowskiego
recenzje, noty:
* "Nieoznakowany szlak", http://annasikorska.blogspot.com, 10.12.2023
* "Dopiero o świcie...", http://szelestkartek.pl, 16.03.2022
* "Las znaków, znaki lasu", Nowe Książki, 2/2022
* "Droga poetki. O ‘Nieoznakowanym szlaku’, ostatnim tomie poetyckim Bogusławy Latawiec", Nowy Napis Co Tydzień #137, 03.02.2022
promocje:
* 17.10.2023 – „poezja na nieoznakowanych szlakach / ostatnie wiersze Bogusławy Latawiec”
![ciemnia[1].jpg](files/100/ciemnia[1].jpg)
