Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
UKŁAD SŁONECZNY W PUDEŁKU Z ZABAWKAMI 4
Język jest domeną układu słonecznego czyli trwaniem w teraźniejszości. Aktualność. Labilność. Otwartość. To cechy czasu czy słowa? Słowo trwa w czasie i jest nim teraźniejszość. Słowo staje się w teraźniejszości jakby było jej definicją.
Słowo z daleka oznacza co innego niż słowo z bliska. jakby słowo przejmowało rolę czasu i przestrzeni. Z daleka słowo ma wiele twarzy. Z bliska odnosi się do pojedynczego człowieka. Słowo w słowie – zaczyna się od intencji. Co było jest powtarzane na wiele sposobów.
Jeśli świat jest językiem jest również rodzajem wiersza. Wyartykułowanym z przypadkowego. Cykliczną całością sformułowaną na jakimś wyrażeniu. To wyrażenie może być metaforyczną formułą. Jak wielka metafora świata – jej lapidarność jest podobna do wzoru matematycznego.
© Ewa Sonnenberg
