Edward Balcerzan Domysły
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Tomasz Majzel Części
Karol Samsel Autodafe 7
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Edward Balcerzan Domysły
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Tomasz Majzel Części
Karol Samsel Autodafe 7
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Andrzej Ballo Niczyje
Maciej Bieszczad Pasaże
Maciej Bieszczad Ultradźwięki
Zbigniew Chojnowski Co to to
Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach
Kazimierz Fajfer Całokształt
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Piotr Fluks Nie z tego światła
Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów
Adrian Gleń Jest
Jarek Holden Gojtowski Urywki
Jarosław Jakubowski Baza
Jarosław Jakubowski Koń
Waldemar Jocher dzieńdzień
Jolanta Jonaszko Nietutejsi
Bogusław Kierc Dla tego
Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal
Jarosław Księżyk Hydra
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży
Franciszek Lime Garderoba cieni
Artur Daniel Liskowacki Do żywego
Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery
Elżbieta Olak W deszczu
Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie
Juan Manuel Roca Obywatel nocy
Karol Samsel Autodafe 6
Kenneth White Przymierze z Ziemią
Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania
Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience
City 6. Antologia polskich opowiadań grozy
(ur. w 1961 r w Budapeszcie) – węgierski poeta, prozaik i eseista. Studiował prawo (1980-1984) oraz literaturę i historię węgierską (1984-1990) na Uniwersytecie im. Lóránda Eötvösa w Budapeszcie. Laureat wielu nagród i stypendiów, m.in.: Zsigmonda Móricza (1989), Sorosa (1994), Tibora Déryego (1997), Attili Józsefa (1997), Zoltána Zelka (2001), Jánosa Aranya (2002), JAK (2004), Fundacji Pallad (2007), Sándora Máraiego (2010) oraz Nagrody Literackiej Hévíz (2016). Krytyka uznaje go za jednego z najważniejszych i najbardziej wpływowych poetów średniego pokolenia. Poza twórczością własną zajmuje się przekładem literackim. Tłumaczył na język węgierski m.in. poezję Nicka Cave’a. Autor tomów poetyckich: Csigalépcső az elfelejtett tanszékekhez (Kręcone schody do zapomnianych katedr, 1984), Játék méreggel és ellenméreggel (Zabawa z trucizną i odtrutką, 1987), Témák a Rokokó-filmből (Tematy z filmu rokoko, 1991), A koboldkórus (Chór koboldów, 1993), A néma H (Nieme H, 1996), Valami a vérről. Válogatott és új versek (Coś o krwi. Wiersze wybrane i nowe, 1998), Hideg (Zimno, 2001), Élőbeszéd (Żywa mowa, 2006), Állástalan táncosnő. Összegyűjtött versek 1980-2006 (Bezczynna tancerka. Wiersze zebrane 1980-2006, 2011), A királynál (U króla, 2012), dwóch zbiorów esejów: A Kafka-paradigma (Paradygmat Kafki, 1994), Komp-ország, a hídról (Kraj-prom, z mostu, 2006), zbioru felietonów: Család, gyerekek, autó (Rodzina, dzieci, samochód, 1997) oraz dwóch powieści: Az ellenség művészete (Sztuka wroga, 1989) i Kedves ismeretlen (Drogi nieznajomy, 2009). Razem z Attilą Bartisem napisał dramat A félszent. Tragédia három felvonásban (Półświęty. Tragedia w trzech aktach, 1995).
W Polsce twórczość Istvána Keménya prezentowana była w czasopismach: „Literatura na Świecie” i „Tekstualia”, a także w antologii Z węgierskiego na nasze (1998).
FORMA opublikowała wybór wierszy Programy w labiryncie (FORMA 2017) w przekładzie Miłosza Waligórskiego.
István Kemény
Wybór wierszy najbardziej wpływowego spośród węgierskich poetów średniego pokolenia.