Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Andrzej Ballo Bodajże
Wenanty Bamburowicz Masy powietrza
Maciej Bieszczad Miejsce spotkania
Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
Roman Ciepliński Schyłek
Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny
Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem
Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej
Marek Czuku Nudne wiersze
Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach
Michał Filipowski Licytacja kamienia
Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]
Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]
Paweł Gorszewski Uczulenia
Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo
Bogusław Kierc Był sobie
Andrzej Kopacki Gra w hołybkę
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina
Piotr Michałowski Światy równoległe
Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2
Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik
Halszka Olsińska Przebyt
Uta Przyboś Jakoby
Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów
Karol Samsel Autodafe 5
Karol Samsel Fitzclarence
Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic
Bartosz Suwiński Dutki
Inka Timoszyk Nieskończoność podróży
Sławomir Wernikowski Partita
Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło
Kenneth White Ciało absolutu
City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
eleWator. antologia 2012-2021. proza
Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja
(ur. w 1972 r. w Serbii, w Kraljevie) – poeta, dramatopisarz. Absolwent filologii serbskiej na Uniwersytecie w Nowym Sadzie. Redaktor naczelny czasopisma literackiego „Povelja”. Jego książki dla dzieci, z których część znajduje się na liście lektur szkolnych, przyniosły mu liczne wyróżnienia, m.in. nagrodę czasopisma „Politikin zabavnik”, nagrodę Targów Książki w Belgradzie, nagrodę „Dositejevo pero” i nagrodę Radia Belgrad. Wyróżniony w 2015 roku przez International Youth Library nagrodą „Biały Kruk” za książkę Koga se tiče kako žive priče (2013, Kogo to obchodzi, jak się bajkom powodzi). Autor sztuki Mea culpa (2011) i książek poetyckich: Potpuni govor (1995, Pełna mowa; nagroda za najlepszy debiut), Dokazivanje senke (1996, Dowody na istnienie cienia), Svagdašnji čas (2000, Zwykła chwila), Sobna mitologija (2003, Domowa mitologia), Posle (2005, Później; nagroda „Branko Miljković”), Dovoljno (2008, Wystarczy; nagroda „Branko Ćopić”), Jedino vetar (2011, Tylko wiatr; nagroda „Meša Selimović”), Biti (2013, Być; nagroda „Jovan Jovanović Zmaj”), Kako to reći (2015, Jak to powiedzieć; wiersze wybrane), U dobar čas (2016, W odpowiedniej chwili), Što sam ono hteo da kažem (2018, Co to chciałem powiedzieć; wiersze wybrane dla dzieci), Radno vreme raja (2018, Godziny pracy raju; nagroda „Mika Antić”, nagroda „Vasko Popa”). Tłumaczony na bułgarski, francuski, grecki, hiszpański, macedoński, niemiecki, norweski, polski, rusiński, słowacki, słoweński i węgierski.
Jesienią 2017 roku gościł na festiwalu Czas Poetów w Lublinie. W Polsce jego wiersze ukazały się w „Akcencie”, „Czasie Literatury”, „Literaturze na Świecie”, „Wyspie” i na stronie internetowej www.rozstaje.art.
FORMA opublikowała wybór wierszy Jak to powiedzieć (FORMA 2019) w przekładzie Miłosza Waligórskiego.
Dejan Aleksić
Chipsy, ciastka, arbuzy, kohorty mrówek, jelenie rogi i blade glisty; rośliny doniczkowe, miotły, klucze, rondle, świeczki, kapcie i huśtawka. Zwierciadło zostało rozbite. Czytelnik przegląda się więc w odłamkach jak w tysiącu żyrandolowych kryształków.