Zenon Fajfer Pieśń słowronka
NOWOŚĆ: Zenon Fajfer
Pieśń słowronka
Pieśń słowronka
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Andrzej Ballo Bodajże
Wenanty Bamburowicz Masy powietrza
Maciej Bieszczad Miejsce spotkania
Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
Roman Ciepliński Schyłek
Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny
Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem
Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej
Marek Czuku Nudne wiersze
Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach
Michał Filipowski Licytacja kamienia
Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]
Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]
Paweł Gorszewski Uczulenia
Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo
Bogusław Kierc Był sobie
Andrzej Kopacki Gra w hołybkę
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina
Piotr Michałowski Światy równoległe
Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2
Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik
Halszka Olsińska Przebyt
Uta Przyboś Jakoby
Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów
Karol Samsel Autodafe 5
Karol Samsel Fitzclarence
Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic
Bartosz Suwiński Dutki
Inka Timoszyk Nieskończoność podróży
Sławomir Wernikowski Partita
Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło
Kenneth White Ciało absolutu
City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
eleWator. antologia 2012-2021. proza
Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja
(ur. 6 marca 1929 r. w Lancy, zm. 17 lutego 1998 r. w Genewie) – szwajcarski podróżnik, fotograf i pisarz tworzący w języku francuskim. Studiował literaturę i prawo. Na początku lat 50. XX wieku wyruszył w podróż do Azji, docierając przez Turcję, Iran, Afganistan i Indie na wyspę Cejlon, gdzie mieszkał dwa lata. Potem wyjechał do Japonii. Zafascynowany Azją, a zwłaszcza Japonią, wielokrotnie wracał na ten kontynent.
Jego proza jest autobiograficzna i nie jest tradycyjną literaturą podróżniczą. Bouvier opisuje nie tylko poznawane kraje i miejscowe zwyczaje, ale również własne stany psychiczne, wplatając w relację rozważania filozoficzne. W roku 1995 otrzymał Grand Prix Ramuz za całokształt dorobku.
W Polsce ukazały się: Oswajanie świata (1999, L’Usage du monde), Ryba-skorpion (1999, Le poisson-scorpion), Dziennik z wysp Aran i innych miejsc (2000, Journal d’Aran et d’autres lieux), Kronika japońska (2001, Chronique japonaise), Drogi i manowce. Rozmowy z Irene Lichtenstein-Fall (2002, Routes et déroutes. Entretiens avec Irene Lichtenstein-Fall), Pustka i pełnia. Zapiski z Japonii 1964-1970 (2014, Le Vide et le Plein. Carnets du Japon 1964-1970).
Na zewnątrz i wewnątrz (Le dehors et le dedans) to jedyny jego tom poetycki, FORMA wydała go w przekładzie Kazimierza Brakonieckiego (2021).
Nicolas Bouvier
Z lektury całości wychodzi się sytym, zregenerowanym i ubogaconym: Bouvier mistrzowsko łączy konfesję z obserwacją, po wirtuozersku także oswaja egzotyzm i orientalizm (oswaja, ale nie familiaryzuje – nie ma tu ani banałów sentymentalności, ani hipokryzji pobłażliwości).
