Jakób Lech M.

(ur. w 1953 r. w Białogardzie, zm. 13.08.2021 r. w Szczecinie) – poeta, prozaik, autor powieści dla dzieci i młodzieży, aforysta, felietonista, recenzent, założyciel i redaktor naczelny pomorskiego magazynu literacko-artystycznego „Latarnia Morska” (www.latarnia-morska.eu). Laureat Nagrody Artystycznej Miasta Kołobrzeg (1984), Nagrody Wydawnictwa „Iskry” (1985), Nagrody Pomorskiej (1990), Nagrody im. Ryszarda Milczewskiego-Bruno (2004), Nagrody w Konkursie Literackim na powieść dla młodzieży Wydawnictwa Telbit (2006). Mieszka w Kołobrzegu. Wydał m.in. tomy wierszy: Psy mojej młodości (1981), Miłość i śmierć (1991), Ból i pełnia (1999), Wibrujące serce (2000), Zielony promień (wiersze wybrane, 2003), Rzeczy (FORMA 2017); powieści: Kruk najbielszy (1983), Romsky (1984), Karamarakorum (1986), Znikacz i jego broń (1989, 1991, 2007), Gang (1991), Obrona (1998), Drapieżcy (2000), Niebieskie króliki (2005), Ciemna materia (FORMA 2013); tomy prozy: Uwięzienie i inne opowiadania (2002), Po kiju. Fotoopowiadania (2013); zbiór felietonów: Poradnik grafomana. Felietony literackie (i nie tylko) (FORMA 2015); listy: Müldner & Jakób. Korespondencja literacka 1998-2007 (wraz z Piotrem Müldnerem-Nieckowskim, 2010); zbiory aforyzmów: Mądre głupoty (1988), Żyje jeszcze Don Kichot (1996), Jęzostrzępy (2001), Poradnik złych manier (FORMA 2007), Do góry nogami (FORMA 2018); tom tekstów humorystyczno-satyrycznych: Świnka Morska, czyli od – do i w poprzek (2006) oraz kilka książek dla dzieci i młodzieży.