Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Wracam do swoich dawnych supozycji, kiedy dobrze mi się wmawiało Prosperowi lekturę Izajasza. Jego westchnienia och, Arielu, Arielu (przecież nie do osoby skierowane) i to, że młokosy będą książętami.
Spolszczenie „młokosów” bardzo mi się podoba i przywołuje obecność młokosa w innym tekście, który sobie przepisałem i teraz odnalazłem w szpargałach uznanych za niezbędne. Zdanie Heraklita: Pijany, który się potyka i nie rozpoznaje drogi, prowadzony przez młokosa, ma duszę wilgotną.
Jestem przekonany, że Prospero ma duszę wilgotną. Ale nie wiem, czy przeczytał o niej w sentencji Heraklita. Pijacka trójca – Stefano, Trinkulo i Kaliban – nie wzięła się z powietrza.
© Bogusław Kierc
