Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
W Okresie Wielkanocnym intensywniej dopadają mnie myśli o tak zwanym (tak nazywanym przez świętego Pawła) człowieku duchowym i człowieku cielesnym. Inaczej – wewnętrznym i zewnętrznym. Pojmując siebie samego jako splot cielesno-duchowy, nie dość precyzyjnie potrafiłbym w tym warkoczu oddzielić pasma duchowe od cielesnych, tak, by człowiekowi duchowemu przydać duchowe, a cielesnemu cielesne.
Człowiek wewnętrzny we mnie kształtowany (i kształcony) jest przez człowieka zewnętrznego. I to on zbiera surowiec do duchowych sublimacji. Często z natchnienia człowieka wewnętrznego. Ale to ten zewnętrzny wdaje się w ryzyko duchowych przygód wewnętrznego. Po cóż byłoby ciała zmartwychwstanie?
© Bogusław Kierc
