nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Krzysztof Lisowski Wiersze dzisiejsze i dawne

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PONIEWCZASIE. Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki » PONIEWCZASIE. Zeydler-Zborowski Zygmunt

PONIEWCZASIE. Zeydler-Zborowski Zygmunt

2017-11-19 14:35

ZEYDLER-ZBOROWSKI ZYGMUNT (1911-2000). Pięknotek i wlazidupek. Zakochałem się zarówno w „pięknotku”, jak i w niemniej atrakcyjnym „wlazidupku”.
Potrafię zlokalizować „pięknotka”. Na pewno wypatrzyłem go w powieści Zygmunta Zeydlera-Zborowskiego, nie wiem natomiast, u kogo po raz pierwszy przeczytałem o „wlazidupku”. Nie wykluczam, że również u Zeydlera-Zborowskiego. Zgubił mnie bałagan w notatkach pod tytułem „Polszczyzna”.
Nie muszę powiadać, że wszystkie pięknotki i wlazidupki wykorzystuję z powodzeniem lub bez powodzenia we własnych tekstach. Czymś trzeba podbić czytelnika, zjednać go sobie na przykład „opnidupką”. Ale „opnidupkę” zawdzięczam Stanisławie Celińskiej.

Zygmunt Zeydler Zborowski: „Koty Leokadii Kościelnej”. Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, Warszawa 1975, s. 227

[25 VIII 2017]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki