nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PONIEWCZASIE. Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki » PONIEWCZASIE. Zaremba Wanda

PONIEWCZASIE. Zaremba Wanda

2023-09-03 12:11

ZAREMBA WANDA (zm. w 1941 roku). Długie jesienne i zimowe wieczory upłynęły mi nad korespondencją Iwaszkiewiczów i Pawła Hertza, co oczywiście oznacza, że znowu zaniedbałem broszurkę o naszych sybirakach, o zmarłych z wycieńczenia Zarembach: „Józef Zaremba i Wanda zostali zwolnieni ze zsyłki w wyniku zawartego 30 lipca 1941 r. układu Sikorski-Majski. Dzięki skrupulatności sowieckiego systemu więziennego wiemy, kiedy zostali zwolnieni i jaki zadeklarowali cel podróży. Nigdy do niego nie dotarli”.
Więcej szczęścia miał Zygmunt Minarczuk. A także poeta Paweł Hertz: „Więziony w ZSRR w 1940-41, później (do 1944) pracownik bibliotek w Samarkandzie”. O panu Minarczuku postaram się napisać osobno, dziś skoncentrujmy się wokół wzmianki o Józefie Zarembie i jego córce. Bo jest to wspomnienie, które boli. I które powinno znaleźć się w poezji. Myślę tutaj o poezji ETD, ale nie tylko.

[17 I 2022]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki