nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Krzysztof Lisowski Wiersze dzisiejsze i dawne

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PONIEWCZASIE. Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki » PONIEWCZASIE. Senski Roman 2

PONIEWCZASIE. Senski Roman 2

2020-05-24 13:26

SENSKI ROMAN (1953-2018). O śmierci Romana Senskiego powiadomił mnie przyjaciel. Byłem zaskoczony, że kojarzył Senskiego („chaos to najlepszy / sposób na przejście / ulicą miasta”). Pamiętam, że Senski publikował w kwartalniku literackim „Kresy”, na pewno więc zatrzymałem się przy nazwisku poety. Prędzej przy niezwykłym nazwisku, niż przy kilku tekstach.
Mam dostęp do siedmiu wierszy Romana Senskiego („trudno stawać się gołębiem / na dachu wrażliwym / od słońca”), czyli w dalszym ciągu nie ogarniam tej poezji. Powinienem zmobilizować się dla książek Senskiego, ale prawdopodobnie poprzestanę na wyimkach.

[8 VIII 2019]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki