nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Krzysztof Lisowski Wiersze dzisiejsze i dawne

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PONIEWCZASIE. Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki » PONIEWCZASIE. Bilewicz Marian Marek

PONIEWCZASIE. Bilewicz Marian Marek

2021-02-07 13:49

BILEWICZ MARIAN MAREK (1920-2001). Do wspomnienia o Bilewiczu będę zaglądał po wielekroć. Na pewno w zbiorach Biblioteki Narodowej znajdę jego książkę („Wyszedłem z mroku”), ale dziś poprzestańmy na tym, co jest w zasięgu ręki: „Pracując początkowo w kopalni węgla, a następnie w kamieniołomach, nabawił się białaczki, która niszczyła Jego organizm do ostatnich chwil życia. W 1948 r. po okaleczeniach wypadkami wojennymi, po trzyletnim pobycie w obozach na terenie Workutłagu przez Uchtę, Kotłas, Wołogdę, Jarosław, Moskwę, Smoleńsk i wreszcie Baranowicze wrócił do ukochanej Ojczyzny. Po 36 dniach podróży, bezpośrednio ze szpitala, w grupie 780 sybiraków (...) był znowu w Polsce, w granicznym Brześciu”.
Bilewicz wyrwał się z „zachłannych łap stalinizmu” w 1948 roku. Inni nie mieli tyle szczęścia, na przykład Maria Czartoryska-Krasińska straciła na zesłaniu dwie córeczki.

[7 IV 2020]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki