BELONGS TO NO SYSTEM 1
Myśl, która toruje sobie drogę ku światłu
Ludwik Wittgenstein
ZERO jest pustką. Zdobywaniem granic o coraz większym zasięgu. Wieloznaczność jest jednoczesna.
Powtarzalność jest tożsama z samą sobą. Jednoznaczne jest pojedyncza. Słowa dostosowują się do kryteriów prawdy i fałszu. Pojęcia są tylko przypuszczeniami.
Nauka jest hipotezą przytaczaną zdaniami oznajmującymi. Kto lub co ustala granice od – do. Skończoność i nieskończoność. W jednej materii koniec jest początkiem. W drugiej materii początek jest końcem. W innym systemie przyswajania materialności pojawiają się pytania.
Substancja stała i substancja zmienna. Constans dowodów na istnienie. Zmienna słów. Słowa egzekwują stan, w którym bylibyśmy czytelni. Przeistaczani w zdanie. Intensywność emocji jest ciałem słowa. >Granice mojego języka są granicami mojego świata<.
Czym są te granice? Cielesnością naszego ja? A może połączeniem wielości? Stan rzeczy, „ostrość”, zdania proste, te wszystkie strategie ujmowania tego co niedostępne. >Przewidzieć możemy jedynie to co sami konstruujemy!<. Nieprzewidywalność byłaby poza zasięgiem człowieka?
© Ewa Sonnenberg
