Edward Balcerzan Domysły
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Tomasz Majzel Części
Karol Samsel Autodafe 7
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Edward Balcerzan Domysły
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Tomasz Majzel Części
Karol Samsel Autodafe 7
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Andrzej Ballo Niczyje
Maciej Bieszczad Pasaże
Maciej Bieszczad Ultradźwięki
Zbigniew Chojnowski Co to to
Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach
Kazimierz Fajfer Całokształt
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Piotr Fluks Nie z tego światła
Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów
Adrian Gleń Jest
Jarek Holden Gojtowski Urywki
Jarosław Jakubowski Baza
Jarosław Jakubowski Koń
Waldemar Jocher dzieńdzień
Jolanta Jonaszko Nietutejsi
Bogusław Kierc Dla tego
Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal
Jarosław Księżyk Hydra
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży
Franciszek Lime Garderoba cieni
Artur Daniel Liskowacki Do żywego
Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery
Elżbieta Olak W deszczu
Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie
Juan Manuel Roca Obywatel nocy
Karol Samsel Autodafe 6
Kenneth White Przymierze z Ziemią
Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania
Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience
City 6. Antologia polskich opowiadań grozy
Co jakiś czas przechodzę przez bramę z żelaznymi sztachetami, idę po zwykłych, czerwonych kostkach eurobetonowych i nie wiadomo kiedy trafiam do zamku w stylu Gormenghast, rozsypującej się wieży, morza pokrzyw, królestwa rudej rdzy i kamieni. Miejsce to ma zewnętrzne mury, w środku coś w rodzaju dziedzińczyka, porośniętego przez zielony gąszcz. Przez granicę między jedną a drugą rzeczywistością przechodzę cicho, szybko, aby nikt mnie nie zawrócił.
Nagle przypominam sobie, że całe lata wcześniej, zanim weszłam tu po raz pierwszy, opisywałam to miejsce, wtedy jeszcze znajdujące się w krainie snów, pisałam:
Żelazna krata z wąskimi strugami rdzy trochę skrzypi. Wewnątrz miejsce zawiera gabinet, siłownię, pracownię, szarą, miękko wyłożoną klatkę.
Dalej była sugestia, że odbywa się tam seminarium pod nazwą „Ktoś nie śpi, aby spać mógł ktoś”. Profesorka mówiła, że mogłabym już przynieść do przejrzenia swoje „Absolutorium dla snów”, bo prawdopodobnie dość dużo napisałam, przyniosłam wtedy „Praobrazy”. Na stronie 98 jest tam opisany również ten sen.
Nie wiem, jak będzie teraz, kiedy to miejsce i te wydarzenia rozpoznałam w jawie. Sny podchodzą raz bliżej, raz dalej, przesuwają się jak fale wyrzucane na brzeg.