Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Jeszcze o „człowieku zewnętrznym”. Kiedy pojmuję ciało jako nie moje, nie będące moją „własnością”, jego funkcjonowanie udziela się mojej świadomości i wyobraźni jako rodzaj zwartej konstelacji poddanej prawom przyrody i bezprawiu entropii wewnątrz jakiegoś duchowego przestworu, który „interpretuje” tę konstelację, koryguje i udziela się jej, „przydziela” ją sobie i przenika ją. Czegoś podobnego doświadczam w teatrze lalek, w relacji animatora i lalki. W „organizm” lalki wpisane jest pragnienie przekazania się, które to pragnienie właściwe jest animatorowi – wydobywającemu je z niej.
To obejmujące mnie (duchowe) Pragnienie Przekazania Się wydobywa z owej konstelacji będącej moim ciałem (zewnętrznym) analogiczne pragnienie.
© Bogusław Kierc
