Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
I teraz, kiedy kończę już zapisywanie (dla iluzji fabularnej lepiej brzmiałoby: przepisywanie) tych gryzmołów, znowu znalazłem się w tym samym mieszkaniu, oznaczonym liczbą 33; z poczuciem tego samego bycia na wygnaniu, choć i tym razem robię użytek z moich doświadczeń Prospera, autora sztuki, reżysera, „demiurga”. Siedzę przy tym samym biurku, przed ekranem tego samego laptopa, a rano stanę przed aktorami-duchami, którzy – jak i ja – są surowcem, z którego sny się wyrabia; i właśnie ja, uzurpator wyrabiacza snów, będę wyrabiał z nich (i z nimi) sen, który wcześniej zanotowałem, ale nie prześniłem do nieznanego końca – i teraz chcę z nimi to prześnić na jawie, na scenie.
Sztuka ma nad tytułem moje imię i nazwisko, ale już jutro i to imię i to nazwisko – rozpłyną się w imionach i nazwiskach duchów, cieleśnie widzialnych i niewidzialnych zarazem – w tym, co jest ich tajemnicą, tajemniczą istnością cudu bycia jedynym takim człowiekiem.
Moje ludzkie, człowiecze łakomstwo pożądliwie uniża się przed nimi, żeby nie zasłonić ich cudowności.
© Bogusław Kierc
