nowości 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

PURPURA Izabeli Szolc » PURPURA, Niedziela (przed Świętami)

PURPURA, Niedziela (przed Świętami)

2014-12-21 16:19

Obrazy nudy i przerażenia.

Duras opowiadająca o żółknących jedwabnych sukniach, wiszących w szafach żon kolonialnych urzędników. Zakładanych raz na parę lat, kiedy urlop w końcu jest w Paryżu.

Lessing pisząca o zetlałych sukniach matki – na farmie. Poupychanych do skrzyń, w oczekiwaniu na lepsze, ważniejsze czasy. Pokazane w końcu upartej nastolatce. Szwy się rozchodzą, tkanina wygryziona przez mole, gagaty i cekiny wydają ostatni kpiący błysk na podłodze, w intensywnym słońcu. Rodzi się taka kakofonia błysków, że… Można ogłuchnąć, albo co tam jeszcze.

Moja koleżanka, przed naszą maturą, upierająca się przy tym, że studniówka powinna być. W strojach balowych. Dlaczego? Bo może to będzie nasza jedyna okazja w życiu, żeby tak się ubrać. Przebrać. Odstrzelić.

Niewygodna prawda: konia wyścigowego, który już nie pobiegnie, w akcie łaski, należałoby zabić jedną kulą w łeb.

 

© Izabela Szolc