SZULBORSKI EUGENIUSZ JÓZEF (1938-2011). Podobno „jest to zbiór krótkich próz poetyckich, ostrych i piekących niby papryka liryków szkicowanych ręką pewną i w swoich konstatacjach bezlitosną”. Nieoceniony Andrzej Wojciech Guzek napisze ponadto we wstępie: „Teksty Szulborskiego uderzają, niekiedy bijąc niemal po oczach aforystyczną zwięzłością ludowego przysłowia”.
Pięknie, bardzo pięknie, ale raczej niczego nie uratuję z tej publikacji („Co stare to cuchnie, co nowe to śmierdzi”). Będę zasadzał się na inne książki Eugeniusza Szulborskiego. Ufam, że z większym szczęściem.
Nie odpuszczam sobie różnych Pogorskich i Łapszyńskich, Szulborskich i Wołyńskich. Otóż wydaje mi się, że przy drugiej lub trzeciej lekturze, przy czwartym lub piątym podejściu zdołam wynotować jakiś dorzeczny fragment. Albo przynajmniej zdanie: „Co stare to cuchnie, co nowe to śmierdzi”.
Eugeniusz Szulborski: „Zegar nie zatrzyma czasu”. Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury w Białymstoku, Białystok 1991, s. 12
[27 IX 2015]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki