POGORSKI JAN (1878-1943). Większość sonetów erotycznych Jana z Kościelca Pogorskiego powstała w języku francuskim (23 sonety). Zdecydujmy się jednak na utwór w języku ojczystym (10 sonetów). Zwłaszcza że otrzymujemy strofy całkiem niepruderyjne:
Dałaś mi to, co mogłaś: Twoje gibkie ciało,
Podwójny koral piersi i łono namiętne,
Dałaś ręce pieszczące, dziwnie umiejętne
I spojrzenie, co więcej niż ręce umiało...
Dałaś mi, czego żadne dziewczę mi nie dało:
Serce, jakby nie Twoje, zimne, obojętne,
Kiedy wszystko się burzy, kiedy oczy mętne
Zamknie spazm, co był Twoją najgórniejszą chwałą!
Sonety erotyczne to zaledwie wyimek wielobarwnej poezji Pogorskiego („Daj mi się wgłębić w duszę Twoją / Kochaniem mojem, jako w lecie / Pszczoła się wgrąża w wonne kwiecie, / Co ją tęczami pyłów stroją...”). Intryguje cykl sonetów podolskich. Nie sposób przeoczyć „Roku 1920”, w którym Pogorski nie oszczędza „bezmózgich katów Polski”.
Jan z Kościelca Pogorski: „Sonety podolskie, wojenne, myśliwskie, rycerskie, włoskie, gente leggiarda, erotyczne, przekłady”. Nakładem Księgarni F. Hoesicka, Warszawa 1938, s. 203
[15 XII 2009]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki
