OSTROWSKA IRENA. Ostrowscy w łagrach i na zesłaniu. Mam piękny tytuł dla dzisiejszej lub jutrzejszej dyrdymałki.
W „Dzienniku wojennym” Czapskiego spotkamy pisarza i łagiernika Wiktora Ostrowskiego (1905-1992), oficera Armii Andersa, który prawdopodobnie nie był krewnym sybiraków o tym samym nazwisku: „W 1942 roku, kiedy generał Anders organizował polskie wojsko (...). Przyjaciółka mojej mamy, pani Irena Ostrowska, z czternastoletnią córką Alinką i siedmioletnim synkiem Zdzichem, dowiedziawszy się, że jej mąż, oficer, jest w wojsku Andersa, podjęła z dziećmi udaną próbę ucieczki. O tym, że ucieczka ta była udana, dowiedziałam się dopiero w maju 1989 roku (...)”.
Pani Ostrowska, wraz z „kilkunastoma polskimi rodzinami”, znalazła się w posiołku Janczer, gdzieś „na pograniczu republiki Komi”. W posiołku Janczer znalazła się również nauczycielka Maria Malawska (ur. we Lwowie w 1899 roku), deportowana z córką Mieczysławą.
Mieczysława Łysik: „Wspomnienia z Sybiru 1940-1946”. Opracowanie redakcyjne Piotr Sanetra. Norbertinum, Lublin 2013, s. 137
[21 II 2023]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki