Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
MIŁOSKI. Sybirak o niezwykłym nazwisku. We wspomnieniach Jana Truszkowskiego (1931-2021) nie brakuje zesłańców Dzięgielewskich i Liżewskich, Chojnowskich i Dobrzyckich, Łepkowskich (Łebkowskich) i Zalewskich, Szumskich i Szymanowskich. Ale sybirak Miłoski jest jeden: „Pewnego dnia do naszego domu przyszedł pan Miłoski (ze Szczuczyna) z jakąś panią. On po śmierci żony, mając kłopoty z kwaterą, kilka miesięcy mieszkał z nami” (Tara, V 1946).
I kolejny fragment. Wysłuchajmy sybiraka, który chciał pomóc innym: „Jaś jest małym, drobnym dzieckiem, możemy go zabrać ze sobą i może uda się nam przewieźć go bez dokumentów. Jego łatwo będzie gdziekolwiek ukryć w podróży. Będę się nim opiekował – mówił Miłoski – a w razie wpadki, cóż, jestem starym, kulawym, bezdzietnym wdowcem i tak niewiele mi zostało. Jeśli się uda, to przynajmniej Jaś będzie miał normalne życie (...)”.
Z relacji Jana Truszkowskiego dowiadujemy się, że na zesłaniu znalazła się również pani Miłoska. I pan Chojnowski, o którym czytam, że zmarł z głodu.
[9 VIII 2024]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki
