Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
TAT TWAM ASI*
Dla siebie każdy ma na imię Ja
i wobec tego ja jestem każdym.
We wspólnym duchu toczy się ta gra,
w tym, co na imię ma nie On, lecz Ja.
Na dobre i na złe tak trwa,
bo ja i ja to trudny rym.
Dla siebie każdy ma na imię Ja
i wobec tego ty jesteś tym.
* Przypis na wszelki wypadek: „Tat twam asi” („ty jesteś tym”): tak zwane „wielkie powiedzenie” klasycznej filozofii indyjskiej, wyrażające identyczność ludzkiej jaźni (atmana) z kwintesencją wszechświata (Brahmanem)… Do tego przypisu dodaję kolejny wiersz, który wypączkował mi w trakcie powstawania poprzedniego i jest na podobny temat:
I CÓŻ Z TEGO, ŻE TAK ZWANY JA
I cóż z tego, że tak zwany ja miło zasnę snem wiecznym,
gdy powszechne ja zostanie na tej ziemi
i dalej będzie się trudziło i łudziło, cierpiało i nudziło,
nadrabiało miną, w każdym z was
przeżywając swą jedyność z nie mniejszą siłą,
niż robi to w tej chwili, we mnie, moja ja?
…Nie ma wytchnienia dla ducha powszechnego
rozdanego między nas, wieczystego jak pierwotny las,
który nigdy nie umiera, choć pojedyncze drzewa upadają.
