nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

Bazgroły, 30.05.2018

2018-05-30 15:07

Zdarzyło mi się niejednokrotnie wykorzystywać wykształcenie plastyczne w mojej praktyce teatralnej. Przede wszystkim – projektując scenografię. Ale w jednym przypadku rzecz była wyjątkowa. Grałem osobę, dla której rysowanie było istotną formą pamięci i spowiedzi.
Podczas każdego przedstawienia rysowałem flamastrem na skóropodobnych elementach dekoracji pięć portretów kobiecych, opowiadając jednocześnie o każdej rysowanej kobiecie.
Rytm rysowania spleciony był z rytmem opowieści.
Po przedstawieniu portrety były zmywane, żeby na następnym znowu powtórzyć ten sam proceder.
Mój bohater był rysownikiem, ale i ja, aktor, byłem także szczególnym rysownikiem. Nie „grałem” rysowania; rysowałem dokładnie tak, jak rysowałbym w okolicznościach niescenicznych. To były moje obrazy. Narysowałem ich ponad dwieście. Pewnie i te z ostatniego przedstawienia zostały zmyte. „Na wszelki wypadek”. Bo nie wiadomo, czy ostatnie przedstawienie naprawdę było ostatnim.

© Bogusław Kierc