Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Przyjechałem do Szczecina, żeby zagrać w kolejnej sekwencji „Burzy”. Po półtorarocznej przerwie. Nie wiem, czy gram Prospera, czy to raczej Prospero gra mnie. To wrażenie bycia granym przez rolę – w tym przypadku jest dla mnie szczególnie dojmujące. Obcowanie z duchami bywa i tak moją codziennością, a Ariel, z powietrza tylko złożony, nawet po uzyskaniu wolności, muska mnie swoją obecnością.
Zbliżająca się data (15 XI) promocji mojej książki („Notesprospera”) też jakoś wprawia mnie w dziwną pośmiertność. Jakby ten ja (jatentamten) był kreacją Szekspirów, Mickiewiczów, Przybosiów, czy nawet – Kierców, już oddalony od siebie samego, sam, bez siebie.
© Bogusław Kierc
