nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Krzysztof Lisowski Wiersze dzisiejsze i dawne

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PONIEWCZASIE. Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki » PONIEWCZASIE. Jancelewicz Bohdan

PONIEWCZASIE. Jancelewicz Bohdan

2023-10-08 15:28

JANCELEWICZ BOHDAN (1932-2022). Krótko, bardzo krótko: „Sybirak”. Czytam kilka pożegnań profesora Bohdana Jancelewicza („nauczyciel akademicki / Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa / Politechniki Warszawskiej”), który wrócił z wywózki, przeżył poniewierkę w sowieckim wydaniu.
Bohdan Tkaczuk, rówieśnik profesora Jancelewicza, zanotował we „Wspomnieniach z nieznanych łagrów”: „Nasze wysiedlenie z Polski było jednoznaczne z wyrokiem śmierci”. Nie wiemy, skąd deportowano Jancelewiczów, wiemy natomiast, że Mariannę Michalską-Tkaczuk (1905-1989) zabrano z Wyżar na Polesiu. Wraz z pięciorgiem dzieci znalazła się w okolicach Archangielska: „Miesiącami nie było chleba ani innych produktów. Trudności te dodatkowo tłumaczono wojną. Panował totalny głód. Jedzono wszystko, co zjeść się dało – końce gałęzi brzozy, kłujący gardło mech, nasiona z sosnowych szyszek, trawę, lebiodę, pokrzywę, a nawet własne wszy”.

[20 I 2023]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki