BUDOHOSKI BOLESŁAW (1922-2013). Przede mną teczki o podobnych tytułach („Sybiracy”, „Zsyłki”, „Deportacje i wywózki z Kresów Wschodnich”, „Łagiernicy”), czyli część mojego archiwum, w którym usiłuję się odnaleźć. Teczki z wielu lat i z różną zawartością. Choć na ogół bywają to zwykłe nekrologi: „w dniu 8 stycznia 2000 roku zmarła w Londynie / Ś+P / Eugenia / Zbirohowska-Kościa / primo voto Karwowska. / Urodzona we Lwowie, była nauczycielką w Wilnie. / Wywieziona z małym synkiem na Syberię, / przez Iran i Indie dotarła do Anglii”.
Nie dowierzam sobie, nie przewidziałem mianowicie tego, że z lakonicznych pożegnań można wyprowadzić niejeden wiersz i niejedną historię. Chciałbym na przykład napisać opowieść o inżynierze Budohoskim, ale znacznie bardziej obszerną: „Urodzony w Wilnie w 1922 roku / żołnierz wileńskiego AK, brał udział w akcji ‘Burza’; / więziony w sowieckim obozie jenieckim w Kałudze; / po wojnie odbudowywał Warszawę”.
[27 II 2019]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki