Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
ZAKŁÓCENIA WIELKIEGO WYBUCHU 2
Uzdrawianie materii. Szumy znaczeniowe. Dezintegracja sensów. >zasięg słowa a interpretacje<.
W każdej formie materia jest emblematem słowa. >”niekiedy idee widzi się tak, jak astronom widzi odległe od nas gwiezdne światy. (Lub też tak się wydaje)”<.
Kamień milczenie czerpie od środka. Odnajdziesz siebie, odczuwając ciężar przemilczeń. Niezmienność jak komentarz do każdej sytuacji. Ktoś tęskni za prawdziwym poetą i prawdziwym
obliczem filozofii. >W piąte urodziny miesiąca Yang zaczęłam kaligrafować<.
W strugach deszczu odfruwają białe gołębie, brzask, biała suknia zamykająca perłę ukrytą w brzuchu ognia, ogień jest leniwy, zajęty jedną i tą samą czynnością, ogień jest zmęczony, biegnie za sobą, jakby doganiając siebie wierzył, że powróci tam, skąd został wykradziony.
>”(…) w jaki skomplikowany sposób duch ludzki tworzy obraz rzeczywistości”< Tworzyć coś od nowa. >reinterpretacja zastanego< Obraz rzeczywistości jest jak morze – lustro wody. Odbija wiele podobnych do siebie idei. Obraz rzeczywistości modyfikowany i multiplikowany.
© Ewa Sonnenberg
