Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
zabić drozda to grzech, jest na to hieroglif i może zapamiętane jest u bogów, dlatego niektórzy wierzą, że nic strasznego się nie stanie, gdy nadejdzie wiosna. pojawią się drozdy i złożą w swoich gniazdach po pięć błękitnych jaj. spójrz na to w ten sposób. weź swoją starą niebieską spódnicę z kieszeniami, najlżejsze dotknięcie tej spódnicy przesunie ci przed oczami cały film o tym, jak świat, poprzez niezliczoną ilość swoich egzystencji, podróżuje w czasie. w każdej kieszeni znajdziesz wieczną teraźniejszość, nunc stans. zabić drozda to grzech, powiedziała Harper Lee. Drozdy nic nam nie czynią poza tym, że radują nas swoim śpiewem.
[drabble]
