Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Obracam się wśród poetów, żyję wśród poetów. Choć nie wszyscy oni piszą wiersze. Ale – jak mawiał Stachura: „Poeta to nie ten, co pisze wiersze”... czy jakoś tak...
O poezji rozmawiamy rzadko. A jeśli już – to półgębkiem i nieśmiało. Jakby od niechcenia.
Częściej o poezji pijemy – czy to w lokalnej Sedinie z Tomkiem Majzlem, czy nad brzegiem (nomen omen) brzeskiej Odry z Wojtkiem Borosem – w dzień, który rozpoczął smoleńskie szaleństwo...
I potem ten drugi pisze wiersz:
Dlaczego spadłeś ty TU-154 jeden
akurat w moje urodziny
gdym przepity wracał z Brzegu
nad Mare Balticum
naprawdę nigdy nie śniłem
o tak szatańskim prezencie
zawsze czysty
mordowałem nocą obcych
gwałciłem ich żony
oddawałem się przygodnym kobietom
byłem gejem i Żydem
tego nie robi się poecie z Polski.
A ja o urodzinach nic nie wiedziałem – piliśmy tak bez okazji. Może z takiej, że Odra płynęła?
A Tomek napisał:
Sedina
Od ronda w prawo a potem w dół:
Ponad tłumem albo kameralnie
unoszą się zawsze mgliście dyskretnie
ważne ciężkie i ważne lekkie
jasne
Bo o poezji rozmawia się ciężko i nieskładnie – słowa jakieś nieporadne.
Dopiero potem można usiąść i opisać tę milczaną rozmowę.
