DYŻURKA, 0040 - Wydawnictwo FORMA

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

DYŻURKA, 0040

2016-11-30 15:32

O Katarzynie Kobro mówiłem, że urodziła się w Moskwie, dzieciństwo spędziła w Rydze, zmarła w Łodzi, ojca miała Niemca, matkę Rosjankę, męża Polaka i znana jest jako polska artystka, i wyznania prawosławnego, że nie ważne pochodzenie, wyznanie czy brak wiary, tylko praca którą daje się ludziom, coś swojego, indywidualnego, jak zawsze przy takich okazjach namawiałem do czegoś swojego, wyrazu, ubrania, że powodem zajęcia się sztuką może być chęć wyrwania z anonimowości wszystkich ludzi, chęć powiedzenia, tu jestem, jestem inna, inny, że Kobro miała 22 lata, jak dokonywała zmiany w patrzeniu na rzeźbę, że do rzeźby włączyła przestrzeń, dzieliła przestrzeń aby ją pokazać jak rzeźbę, a nie zamykała w bryle, pokazywałem przykłady, a potem zaproponowałem żebyśmy się przespacerowali, trzy minuty drogi, pod okna na trzecim piętrze, gdzie mieszkali Tatarzyna Kobro i Władysław Strzemiński.

© Grzegorz Strumyk

Dodaj link do: