Nareszcie

Ewa Elżbieta Nowakowska

W poetyckiej książce Ewy Elżbiety Nowakowskiej na pozór znajdziemy rzadko dziś spotykane wiersze o przyrodzie – widzianej zarówno w detalu, jak panoramie. Docenimy wtedy wyjątkowy zmysł obserwacji, plastyczność konkretu, wirtuozowską oszczędność w doborze języka opisu. Uderzy nas trafność przekładu sfery widzialności na słowo i będziemy skłonni zgodzić się bez większych zastrzeżeń na jej zapis. A zatem damy się uwieść spojrzeniu poetki, której obrazowaniu zaufamy przyjmując je za własne, jako nośnik odkrywanych prawd obiektywnych. Początkowo więc łatwo zaakceptujemy akty czułej celebracji fragmentarycznego świata i ujdzie naszej uwadze dyskretna ingerencja samowolnej wyobraźni, która obmacuje przedmioty opisu, oplatając je niemal przezroczystą siatką metafor. Wiersz obrysowuje bowiem granice rzeczywistości i wieczności, życia i śmierci, świata i zaświata, istnienia i niebytu – granice, które tworzą kontur każdej rzeczy, kontur widzialny w przestrzeni i niewidzialny w czasie. Świat wydaje się równomiernie dziwny, toteż by dotknąć tajemnicy, poetka nakłuwa jego skórę w dowolnym miejscu. Jednakowo czułym spojrzeniem ogarnia stare zegarki, albumy rodzinne, opuszczone mieszkania czy zaniedbane ogrody – zwłaszcza wszystko to, co w przestrzeni odcisnęło ślad czasu.
z posłowia Piotra Michałowskiego


recenzje i noty:
--- "Florystycznie o życiu, czyli Nareszcie", http://artofreading.pl, 13.08.2015
--- "W negatywie", eleWator, 2/2015
--- "Lekcja przyrody", Nowe Książki, 4/2015
--- "Nareszcie", http://sztukater.pl, 03.2015
--- "W oficynie", Odra, 1/2015
--- "Nareszcie", www.latarnia-morska.eu, 22.01.2015


promocje:
--- 25.11.2014 – spotkanie autorskie z Ewą Elżbietą Nowakowską
--- 23-26.10.2014 – 18. Międzynarodowe Krakowskie Targi Książki


książka ukazała się dzięki wsparciu przez Fundację im. Tislowitzów