nowości 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

"Wiersze z Krakowa", http://szafa.kwartalnik.eu/62, 30.06.2017

copyright © http://szafa.kwartalnik.eu 2017

Nowy tomik poezji Ewy Sonnenberg Wiersze dla jednego człowieka zawiera utwory sprzed dziesięciu lat, jeszcze z okresu kiedy poetka, z racji podjętych studiów, mieszkała w Krakowie. To istotna informacja, bo w tej poezji wyczuwa się w kilku miejscach napięcie, jakie pojawia się z powodu innego klimatu mentalnego Krakowa – miejsca studiów i Wrocławia – przestrzeni rodzinnej. Zbiór poezji zawiera refleksje dotyczące miejsc i podróży. Poza przestrzenią wspomnianych dwóch polskich miast pojawiają się tutaj miasta bałkańskie (Balkan Rhapsody) – miasta w Serbii, Bośni, Macedonii. To ślad poetyckich peregrynacji Sonnenberg. W utwory te wpisane zostały akcenty traumy wojny bałkańskiej lat dziewięćdziesiątych, traumy, która na początku dwudziestego pierwszego wieku była tam jeszcze mocno odczuwalna.

W tomie Wiersze dla jednego człowieka znajdziemy charakterystyczną dla Sonnenberg ekspresję. Wrażenia, uczucia, fascynacje, euforie, niepokoje i lęki podane są wprost, bez retuszu. Dużo jest tu świadectwa wielkiej wrażliwości na bolączki świata, biedę, bezdomność, zagubienie. Wyczuwa się tęsknotę za światem idealnym, za prawdziwymi emocjami, za szczerą miłością. Przedmiotem poetyckiej refleksji może być też sztuka. Tak jest w utworze poświęconym japońskiemu tancerzowi. Wielka sztuka należy właśnie do idealnego świata, a fascynacja tą sztuką jest próbą wejścia w ten świat.

Co jakiś czas w twórczości Ewy Sonnenberg natrafiamy na wiersze będące refleksją na temat samej poezji, na temat jej formy idealnej i treści zawierającej pierwotną prawdę. Prawdę, która daje zrozumienie całego istnienia i jego procesów. Wstępem do tomiku Wiersze dla jednego człowieka jest tekst *** (Napisać coś takiego...), będący marzeniem o utworze, który nazwie wszystko, odpowie na wszystkie pytania, po którym nie będzie już potrzeby dopisywania nic więcej, żadnych suplementów. Utwór ten wyznacza potrzebę dążenia do wartości absolutnych, do ideału. Program twórczy jest tu więc zdecydowanie maksymalistyczny.

Kiedy zapisane wyznanie zawiera w sobie wspomnienia z odległej przeszłości, z dzieciństwa, przywołujemy nie tylko obrazy, ale też towarzyszące im doznania zmysłowe. Dzieciństwo okazuje się być nimi przepełnione. Zaznaczone zostały doznania przederotyczne. Przywoływanie tych wrażeń jest otwieraniem zasobów energii życiowej. Piszę te słowa myśląc o utworze *** (Zanim położę się...).

Szczególnym utworem tomu jest mini poemat Mediolański deszcz. To monolog pisany z perspektywy kochanki, koncentrujący się na jej relacji z kochankiem, tekst niezwykle sugestywny, nazywający i analizujący kolejne drgnienia emocji, zapisujący dzianie się, wspólne bycie dwojga – jej i jego. Mediolański deszcz to utwór pozbawiony banału. Poezja ta świadomie wydaje się nawiązywać do idealnego wzorca wyznaczonego przez Pieśń nad Pieśniami. To piękne, nieschematyczne, nieszablonowe nawiązanie do tradycyjnej liryki miłosnej. Odważne w czasach, w których do dobrego tonu należy ukrywanie w poezji emocji, aby w żadnym wypadku nie narazić się na zarzut ckliwości. Emocje wyrażone w Mediolańskim deszczu nie są ckliwe. Są zmysłowe, magiczne. Szczerze i sugestywnie oddają stan, w jakim znajduje się kochanka mówiąca w poemacie.
Paweł Dąbrowski


Ewa Sonnenberg Wiersze dla jednego człowiekahttp://www.wforma.eu/wiersze-dla-jednego-czlowieka.html