Nowości 2023

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Bogusław Kierc Dla tego

Elżbieta Olak W deszczu

Karol Samsel Autodafe 6

Książki z 2022

Andrzej Ballo Bodajże

Wenanty Bamburowicz Masy powietrza

Maciej Bieszczad Miejsce spotkania

Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
 
Roman Ciepliński Schyłek

Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny

Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem

Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej

Marek Czuku Nudne wiersze

Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach

Michał Filipowski Licytacja kamienia

Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]

Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]

Paweł Gorszewski Uczulenia

Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo

Bogusław Kierc Był sobie

Andrzej Kopacki Gra w hołybkę

Zbigniew Kosiorowski Metanoia

Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina

Piotr Michałowski Światy równoległe

Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2

Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik

Halszka Olsińska Przebyt

Uta Przyboś Jakoby

Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów

Karol Samsel Autodafe 5

Karol Samsel Fitzclarence

Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic

Bartosz Suwiński Dutki

Inka Timoszyk Nieskończoność podróży

Sławomir Wernikowski Partita

Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło

Kenneth White Ciało absolutu

City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
 
eleWator. antologia 2012-2021. proza

Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja

"Przebyt", https://pl-pl.facebook.com/mbpopole, 06.12.2022

copyright © https://pl-pl.facebook.com/mbpopole 2022


Co można na wstępie powiedzieć o wierszach Halszki Olsińskiej, tak żeby ustawić odpowiednio kąt pod jakim wiersze odsłaniają nam swoje egzystencjalne wiązania? Można zacząć tak: to poezja skupiająca się na detalach, na pojedynczych rzeczach. Ciężka od konkretu. Zwrócona w stronę rzeczy prześlepianych – kto ostatnio widział moment kiedy spływające po szybie krople łączą się w jedną, której masa zostawia widoczniejszy ślad smugę? Bohaterka tych wierszy z pewnością. Wiersze bardzo oszczędne, skromne, sprozaizowane, pozbawione wszelkich ozdobników a nawet interpunkcji: „tylko ty / sam zasiejesz / po sobie / ciszę”. Olsińska zastanawia się czy śmierć jest chwilą w której wszystko stanie się jasne? Nosimy w sobie swoje zadry, prawdy ukrywamy przed światem, przeczuwamy, śnimy, doświadczamy. Czy mamy na co dzień ze sobą samymi łączność, czy musimy się sobie stale przypominać? A może:

przestrzenie
bez dna
wyrywają się
z korzeniami
z otchłani
swoich źródeł
wszystko
dopiero będzie

Jesteśmy tu dopóki nie wypełni się nasz czas. Nikt nie wie, ile to potrwa. Każdy przypadek jest osobny. I w zasadzie żaden nie jest do siebie podobny, choć końce ich wszystkich są identyczne. Całe życie – mówi bohaterka tych wierszy – uczymy się być człowiekiem. Zdarza nam się wiele niefartów: mylimy miłość z namiętnością, zauroczenie z prawdziwą bliskością, łatwe spełnienia z trwałymi więziami, ale i lęk ze strachem, niepokój ze stresem czy przebodźcowanie ze zmęczeniem. To poezja pokazująca, że człowiek potrzebuje drugiego człowieka, choćby po to, aby nasz głos posiadał kontekst i miał odpowiedni odbiór. To poezja o rozstaniu z najbliższą osobą, która dopełniała (a nawet w znacznej mierze stanowiła) treść pojedynczego życia, dzielonego na dwoje. To poezja rozdarcia, niezasklepionej rany, nieukołatanych wzruszeń, emocji nie do opanowania po śmierci kogoś, z kim nie było się samemu. Może czasami możliwe jest choćby cokolwiek, choć nie ma już nic, i cienia szansy, że się to nic w coś odmieni.
Bartosz Suwiński


Halszka Olsińska Przebythttp://www.wforma.eu/przebyt.html