Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
12.07.21 Łódź – Szczawnica
Przyjeżdżam wraz z Dorotą do „perły polskich wód” po męczącej siedmiogodzinnej drodze, choć według GPSa podróż powinna trwać dwie godziny krócej. Przyczyną opóźnienia były częste roboty drogowe na trasie oraz deszczowa nawałnica w okolicach Krakowa. Ale daliśmy radę i po zakwaterowaniu się koło Skotnickiego potoczku, u podnóża góry Bryjarki odbywamy mały rekonesans po mieście.
Turystów wszędzie zatrzęsienie, wszyscy chcą sobie odbić covidowy post. Mijamy Park Dolny i w okolicy Parku Górnego, przy placu głównego propagatora polskich uzdrowisk Józefa Dietla pijemy w Pijalni Zdrojowej wodę ze źródła Józef, o silnym posmaku mineralnym. Nic dziwnego, bo suma składników wynosi dla niej jedenaście tysięcy miligramów na litr, a woda ma status leczniczej już przy mineralizacji jedenaście razy mniejszej. Postanawiamy codziennie pić z innego źródła, pozostały nam więc jeszcze Józefina, Stefan, Jan i Helena. W drodze powrotnej chcemy przejść się wzdłuż potoku Grajcarek, ale plany krzyżuje nam kolejna ulewa. Dzień kończymy zatem mokrzy od stóp do głów, ale mimo wszystko niepokonani.
© Marek Czuku
