Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta
Tomasz Hrynacz Corto muso
Jarosław Jakubowski Żywołapka
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Bogusław Kierc Nie ma mowy
Andrzej Kopacki Agrygent
Zbigniew Kosiorowski Nawrót
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
WESTWALEWICZÓWNA LUCYNA (1911-1945). Pozostał mi jeden tom Pawła Niemkiewicza („Wewnątrz sklepu z zabawkami”), zapomniałem o nim pośród innych lektur. Wciąż na przykład fascynuje mnie poezja siostry Nulli (L. Westwalewiczówny), wybieram dziś tekst, który zrazu pominąłem. Przeczytajmy „In principio erat verbum”, książka Niemkiewicza może poczekać do jutra, na pewno jej nie zaniedbam:
O słowa, słowa niepotrzebne –
O słowa, ptaki niepowrotne –
Nie macie siły wzbić się w niebo
Z rozwiewną parą krótkich wzlotów.
O gadaniny grząska falo,
W pluskach i bryzgach świat zalewasz,
Zagłuszasz wszystko – i już wcale
Człowiek nie słyszy serca śpiewu...
O słowa, słowa marnotrawne,
Paciorki szklane, wewnątrz puste!
– Fałszywe perły, cacka barwne...
– O świętokradzkie płoche usta!
O wargi, wargi cudzołożne,
Coście zrobiły z darem mowy?!
Lawino dźwięków nieostrożna –
Cóż masz wspólnego z BOŻYM SŁOWEM?
Obiecuję sobie lekturę wierszy Pawła Niemkiewicza (1960-2014), spotykaliśmy się w Jarosławiu, ilekroć przyjeżdżałem do krewnych Brzezińskich. To było dawno temu. Niemal w zamierzchłej przeszłości. Zaczynam się gubić w jej obrębie, „przeszłość zagarnia swoje piękne dzieci”, jak napisał ETD.
Siostra Nulla-Służebnica Krzyża: „Sygnały. Wiersze”. Wydanie trzecie. W drukarni „Lud”, Kurytyba 1963, s. 88
[21 XII 2024]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki
