Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Andrzej Ballo Bodajże
Wenanty Bamburowicz Masy powietrza
Maciej Bieszczad Miejsce spotkania
Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
Roman Ciepliński Schyłek
Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny
Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem
Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej
Marek Czuku Nudne wiersze
Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach
Michał Filipowski Licytacja kamienia
Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]
Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]
Paweł Gorszewski Uczulenia
Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo
Bogusław Kierc Był sobie
Andrzej Kopacki Gra w hołybkę
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina
Piotr Michałowski Światy równoległe
Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2
Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik
Halszka Olsińska Przebyt
Uta Przyboś Jakoby
Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów
Karol Samsel Autodafe 5
Karol Samsel Fitzclarence
Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic
Bartosz Suwiński Dutki
Inka Timoszyk Nieskończoność podróży
Sławomir Wernikowski Partita
Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło
Kenneth White Ciało absolutu
City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
eleWator. antologia 2012-2021. proza
Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja
EKER ANDA (1912-1936). Po raz trzeci zasiadam do wierszy młodo zmarłej lwowianki. I po raz trzeci gubię się pośród jej zupełnie dobrych tekstów. Na pewno dobrych w 1935 roku:
Codziennie przechodzę pod twojemi oknami,
mój najbliższy i najbardziej daleki.
I codziennie pojmuję, jaka przepaść istnieje
między jednym a drugim człowiekiem.
A czasem cię widzę naprawdę i blisko,
tam, w górze, na tle białej szyby.
I męczę się myślą: – A gdybym tak weszła?
a może... a gdyby? – a gdyby?
Tylko trzeba do środka przez bramę otwartą,
potem sień – potem schodów jest kilka,
potem drzwi (jak łatwo!), mamy dzwonek, tabliczka,
wizytówka... I tylko... I tylko...
I odchodzę ze łzami ogromnemi, ciężkiemi
i znów staję, zatrzymuję się chwilę,
aby móc się obejrzeć raz jedyny, na rogu,
za tym blisko-dalekim profilem.
Wybrałem „Codziennie” Eker, choć można przywołać parę innych utworów („O zakochanych z fotosu, którzy nie pocałują się nigdy”, „Gruby pan płacze”, „O dziesiątej na dworcu”, „Babuleńki”). Nie rezygnujmy z tekstu pod tytułem „Jeszcze o śniegu”, który Eker dedykowała Maurycemu Szymlowi (1903-1942), również lwowskiemu poecie.
Dedykacje zapraszają nas do lwowskiego i żydowskiego świata Eker (kim była Sydka Amarantówna?), zresztą nie tylko dedykacje. Polecam „Wiersz o sobocie”. Przynajmniej pierwszą zwrotkę: „Na stole leżał biały, nowy obrus / z naszym wielkim, rodzinnym, modrym monogramem. / I zaraz się przypomną czyjeś ręce dobre, / które go haftowały. Ręce mojej mamy”.
Debiut Andy Eker wymaga dalszych opracowań. Trzeba mu się przyjrzeć, chociażby dla tekstów, które Eker poświęciła Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, nawiązując zapewne tu i ówdzie do twórczości wybitnej poetki. Nie znam się na tym. Nie znam się zwłaszcza na wpływologii.
Anda Eker: „Na cienkiej strunie”. Układ graficzny Józefa Weitzmana. Nakładem Księgarni Lwowskiej, Lwów 1935, s. 128
[10 IV 2015]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki