CZARTORYSKI WŁADYSŁAW PIOTR (1918-1978). Syn księcia Adama Ludwika Czartoryskiego (1872-1937), ordynata sieniawskiego i gołuchowskiego. Według Marii Grody-Kowalskiej „został schwytany, chyba we Lwowie przez Sowietów, trafił na Sybir, potem do Armii Andersa. Był w II Korpusie, przeszedł cały szlak bojowy aż do Monte Cassino. Nigdy o tym nie chciał opowiadać”.
Wiadomość o kolejnym sybiraku Czartoryskim jest dla mnie istotna, pamiętam przecież historię sybiraczki Marii z Czartoryskich Krasińskiej. To pewne, więcej aniżeli pewne, że w moim słowniku zesłańców nie może zabraknąć biogramu Władysława Czartoryskiego („Trafił na Syberię, walczył u Andersa. Po wojnie leczył gruźlicę w Szwajcarii i tam osiadł”), szkoda tylko, że nie zabieram się do pracy. Zgubi mnie pleciugowatość, która powoduje, że skupiam się wyłącznie na kocopałkach i dyrdymałkach. Odpadam nawet od wierszopisarstwa, od własnych tekstów. A do własnych tekstów trzeba się garnąć w każdej sytuacji, uzdatniać je do skutku.
Maria Groda-Kowalska, Edyta Rodacka: „Mezaliansowa Myszka. Opowieść Marii Grody-Kowalskiej, córki księżniczki Teresy Czartoryskiej”. Sorus, Poznań 2021, s. 158
[10 XI 2021]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki