Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Piotr Fluks Nie z tego światła
Bogusław Kierc Dla tego
Artur Daniel Liskowacki Do żywego
Elżbieta Olak W deszczu
Karol Samsel Autodafe 6
Andrzej Ballo Bodajże
Wenanty Bamburowicz Masy powietrza
Maciej Bieszczad Miejsce spotkania
Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
Roman Ciepliński Schyłek
Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny
Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem
Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej
Marek Czuku Nudne wiersze
Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach
Michał Filipowski Licytacja kamienia
Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]
Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]
Paweł Gorszewski Uczulenia
Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo
Bogusław Kierc Był sobie
Andrzej Kopacki Gra w hołybkę
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina
Piotr Michałowski Światy równoległe
Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2
Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik
Halszka Olsińska Przebyt
Uta Przyboś Jakoby
Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów
Karol Samsel Autodafe 5
Karol Samsel Fitzclarence
Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic
Bartosz Suwiński Dutki
Inka Timoszyk Nieskończoność podróży
Sławomir Wernikowski Partita
Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło
Kenneth White Ciało absolutu
City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
eleWator. antologia 2012-2021. proza
Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja
6 września, 4
Chrisanof jest dobrym gospodarzem. Prowadzi nas przez cerkiew jak król. W pewnej chwili kobieta stojąca naprzeciw nas rusza żywym krokiem, dopada do rąk ojca Chrisanofa i całuje go w rękę. Zapach świec mdli. Monotonny zawodzący śpiew cerkiewny miesza się z wilgocią i szmerem kroków tych, którzy zapalają świeczki w intencjach sobie tylko wiadomych. Idziemy poza świątynię przez korytarz: pralka, deska do prasowania, jakieś kartony z napisem SAMSUNG. Wchodzimy krętymi schodami na górę, gdzie zwykle kuchenne sprawy przechodzą w beton zrobiony pod ikonostas. Ten, który jest, to na chwilę, prawdziwy nabiera świętości w pomieszczeniu obok pod prześcieradłem. Świątynia na górze pewnie będzie dla wybranych, bo do tej na dole może zaleźć każdy.
Oprowadzenie po murach, wejście na basztę. Stąd jest dobry widok na tak zwany smoleński kreml. To nie jest piękno kategoryczne i z naszego estetycznego kodyfikatora. Raczej jest w nim jakaś esencja szarości. Вид на Смоленский кремль. Najpierw Polacy, potem Napoleon sforsowali te umocnienia, z których do dziś zachowała się spora część, blisko 3 kilometry murów i pięć z kilkunastu potężnych baszt. Pod murami kilka osiemnastowiecznych budynków klasztornych, przechodzących różne koleje. Zawsze jednak ich użytkowanie służyło podtrzymaniu dyscypliny. Przez pewien czas, w latach 20. mieścił się tu obóz, w którym przetrzymywano polskich jeńców z wojny polsko-bolszewickiej.
© Maciej Wróblewski
