Nowości 2023

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Bogusław Kierc Dla tego

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Elżbieta Olak W deszczu

Karol Samsel Autodafe 6

Książki z 2022

Andrzej Ballo Bodajże

Wenanty Bamburowicz Masy powietrza

Maciej Bieszczad Miejsce spotkania

Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
 
Roman Ciepliński Schyłek

Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny

Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem

Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej

Marek Czuku Nudne wiersze

Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach

Michał Filipowski Licytacja kamienia

Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]

Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]

Paweł Gorszewski Uczulenia

Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo

Bogusław Kierc Był sobie

Andrzej Kopacki Gra w hołybkę

Zbigniew Kosiorowski Metanoia

Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina

Piotr Michałowski Światy równoległe

Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2

Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik

Halszka Olsińska Przebyt

Uta Przyboś Jakoby

Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów

Karol Samsel Autodafe 5

Karol Samsel Fitzclarence

Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic

Bartosz Suwiński Dutki

Inka Timoszyk Nieskończoność podróży

Sławomir Wernikowski Partita

Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło

Kenneth White Ciało absolutu

City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
 
eleWator. antologia 2012-2021. proza

Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja

MACHNIĘCIA, Lubliniący, czyli dzienniczek sprawozdawczy 6

2017-12-28 15:32

26 września 2016, 6

Przyjemna ciemność jak czekolada mnie oblewa obdrapanymi po ludzku murami. Tej małości tutaj jestem ciekaw mimo męczącego jeżdżenia. Ludzi tu z rzadka i mało, trochę kolorowych twarzy, angielska mowa często. Patrzę się z wysokości zamku ślicznego na doły pędzące samochodami. Młodzież gromadzi się, całuje, czułe słówka prawi. Schodzący jestem na podwale. Cisza tu większa i spokój, umarłość tego, co historia nie zawojowała na śmierć. Z dołu na górę podglądający jestem i mnie błogość misteryjna ogarniająca wzięła. Patrzący tylko jestem. Wdrapuję się znów do katedry. Obok przechodzący jestem i w światłość ciepłą wnikam. Mijam grupę aktorów, bo są wychodzący ze spektaklu. Obok duży zielony kontener spakowany na amen gruzami z tego, co nie zwojowane. Raz jeszcze krążący jestem, patrzący na rzedniejące ludzkie resztki. Siadam i popijam patrzący słuchając. Tak, myśląco zawadzam, o przeszłość, której nawet domyślać się nie trzeba, żeby wodząco całość nocnego Lublina ogarnąć.

© Maciej Wróblewski